Mijn eigen praktijk opzetten is voor mij een lange reis geweest. Wanneer begin je eigenlijk zoiets? Wat was precies de start ervan? Er was een moment een tijd terug dat ik me realiseerde dat het werken met jongeren geen onderdeel meer was van mijn leven. Het was iets heel simpels: de jongen bij de kassa maakte een droge opmerking. Hij deed me denken aan de kinderen met wie ik voorheen altijd gewerkt had. Hun humor, puurheid en openheid. Ik lachte in mezelf, ook geraakt. Achteraf gezien was het het startschot van een periode van innerlijk zelfonderzoek. Hoe kon ik mijn weg terug vinden naar de jongeren?
Weer voor de klas was een optie, maar één op één vind ik toch altijd het fijnste werken. Begeleiden is het wat ik het liefste doe.
Mijn oog viel op een opleiding voor jongerencoaching. Ja! Dat was het, dat was de sleutel. Die weg ben ik ingegaan. Ik heb van mezelf geleerd, van de groep en zeker ook van onze docent. Ik heb gewerkt met alle aangereikte technieken, maar kwam toch vaak tot de conclusie dat zodra ik alles losliet ik me pas volledig kon richten op de ander en precies de goede vragen kon stellen. Zó wil ik werken. In afstemming tot de ander. Aanvoelen wat er nodig is. In die flow zitten met z’n tweeën zodat er alleen nog maar dat is. Meegevoerd worden door de woorden en verder hoeft er niks.
Met deze ervaring wist ik wat ik te brengen heb. Jongeren hun eigen vragen te laten beantwoorden door mijn vragen te stellen. Ik zou mijn eigen praktijk opzetten, wat het me dan ook zou kosten. Alles zou stap voor stap moeten gaan zijn. Blokkades, angsten en onzekerheid zouden een voor een aangepakt moeten worden om de weg vrij te maken. De juiste mensen zou ik om hulp vragen. De perfecte voorbeelden zien in mijn omgeving: ooit al begonnen door passie en bevlogenheid gespiegeld te zien in een ander. En daardoor ben ik geïnspireerd geraakt om dat ook in mezelf te kunnen vinden.
De praktijk opzetten zou géén eitje worden en het zou maandenlang veel van mijn aandacht en energie vragen. Ik ben in de aanloop van de start van mijn bedrijf mijn eigen coach geweest. Mezelf wijzend op alles wat in de weg stond. Soms wel degelijk bouwend op anderen. Sommigen die even die coachrol van me overnamen, zodat ik weer verder kon. Anderen hebben meegedacht, feedback gegeven, brachten helderheid, hebben hun prachtige gaves gedeeld met mij. Enkelen door de jongeren te zijn die ik wekelijks zag en mij te doen beseffen dat het werkelijk om hen draait wat betreft mijn missie. Bedankt alle lieve mensen voor de steun en het vertrouwen! Voor de bijdrage aan het geheel…. Sámen is deze klus geklaard en is mijn vurige hartewens uitgekomen: Essence jongerencoaching is een feit!